ARCHIEF REGISTER VAREND ERFGOED NEDERLAND (RVEN)

Bastiaantje: Mathijs
                   Mookhoek
                   W.H. Furman

Het schip is nooit geheel afgetuigd, want het werd uitgerust met een zijschroef. De akte uit 1938 vermeldt nog een geheel zeilend schip.
Tot maart 1994 had het schip vergunning voor beroepsmatig vervoeren van vracht.
Het staand want is nog oud: 7-draads kardelen met touwkern.
Het schip is gebouwd op een houtenkiel .Doordat er nooit een motor achterin is gebouwd is de woning in het paviljoen behouden. De geschiedenis van het schip is op enkele kleine punten na geheel bekend (bronnen,liggers ,kadaster ,scheepshypotheekkantoren en oude contracten). Er is een reden gevende beschrijving geschreven voor de status van gemeentelijk monument (cat1mrt1998) .In het boek “De schoonheid onzer binnenschepen” van W.J Dijk staat op bladzijde 42 een tekening van ons schip met zeilen te drogen in de Delftseschie. 
Tijdschrift Bokkepoot heeft een artikel geschreven over het behouden interieur door Trudy Boom no 218. 
Artikel over de oprichting van de Vereniging Zeilend Bedrijfsvaartuig in de Schuttevaer van vrijdag 31 mei 1974 over dat de Risico nog met een zijschroef vaart. In 2015 een lezing gehouden voor de Botterstichting te Elburg over de link met de houten scheepsbouw en de geschiedenis  van het schip.
Er word nog gewerkt aan een herschrijving in verband met nieuw feiten materiaal. Het schip kwam in 1972 in mijn bezit en pas in 1974 op Marken kwam het besef dat het wat bijzonders was. Na omzwervingen uiteindelijk ligplaats in Elburg waar stukje bij beetje afgewisseld met vaartochten  de restauratie plaatsvond met minimale middelen vaak zonder stroom,maar wel alles gedocumenteerd. 
Met  de kennis van nu was het misschien…..te prefereren geweest  het tijdsbeeld van zelflosser te behouden. Alhoewel de vorige eigenaar z’n zoon het huidige beeld mooier vond. Dankzij de banner van de vereniging vast op gesteld langs het voetpad hier en de open monumentendagen knopen voorbijgangers vaak een praatje aan voor uitleg .Ook  de geur van bruine teer als de persennings van het paviljoen en de luiken geteerd worden  en de stokken en vaarboom in de lijnolie gaan roept bij menigeen herinneringen op. De vraag word nu word het in verband met C.V.O  een statusmonument of lukt het toch nog een zij-schroever aan de  Europese regels te laten voldoen. Er zit wel een achteruit op maar dat is niet echt om mee  achteruit te varen. Anders  rest slechts een volgens bouwbesluit monumentale aangepaste bejaardenwoning. In ieder geval zal er een degelijke culturele waardering worden opgesteld. Het varen met de zij schroef is geen sinecure, vraag maar aan Han Visser en Augustinus v Bentum,het is zeilen tegen de wind in. Je staat dus in de uit laatgassen v je motor. Zodra je een motor achterin zet gebruik je hem niet meer,alleen onze  armoe in de bijstand met twee kleine kinderen,maakte dat we hem bleven gebruiken. Voor vakantie en naar de werf. Slogan was ;dit is geen vakantie dit is werk. Het schip zorgde voor ons dus wij zorgde voor het schip!